Vervolg op De muizensheriff
Billy zo heet onze sheriff was dus aangekomen in Maus City.
Het stadje van de muizen, die waren erg nieuwsgierig naar Billy.
Ze hoorden graag zijn verhaal aan.
En Billy deed natuurlijk reuze gewichtig.
Dit maakte de muizen nog nieuwsgieriger.
Ja, eigenlijk vertel ik er niet graag over zei Billy
Ik ben erg bescheiden en wil niet graag de held spelen.
maar het gaat over mijn snorrenbaard
O, JA ?? “VERTEL ” riepen de muizen in koor
Ja, kijk het zit zo, zei Billy
In die tijd was ik sheriff van een klein stadje Dogcity.
De stad bestond uit 20 mensen
Niet zo,n grote stad, maar het was een stad.
Want we hadden een sheriff office en een saloon.
De Comanches hadden de strijdbijl weer opgegraven.
Eigenlijk hadden ze hem nooit in de grond gestopt
Ze voerden altijd wel een beetje oorlog hier en daar.
Hun opperhoofd was Vliegende veer.
Maar nu was het toch wel al te erg.
Pijlen suisden af en toe door de lucht, niemand durfde haast naar buiten te gaan.
Ikke wel natuurlijk, want mij kende de indianen nog niet , en ik was niet bang
Dat scheelt natuurlijk een hele hoop.
Ik had toen ook al van die mooie cowboylaarzen van rundleer.
Deze zijn erg belangrijk, want een pijl glijdt er zo op af.
Dat is wat anders met mijn hoed natuurlijk , zoals jullie wel zien.
Als er een pijl aangesnord kwam liet ik me plat op mijn buik vallen
Met mijn staart plat naast met neer en dan
zoefden ze sssttttt zo over met heen.
En zo werd ik nooit geraakt.
Maar het was hopeloos gesteld met die indianen.
Iedere avond als het bijna middernacht was ,dan reden ze rond ons stadje.
Ze slaakten daarbij vreselijke oorlogskreten en als de mensen dan eindelijk weer sliepen.
Kwamen ze terug en gebeurde weer precies het zelfde.
Ze deden geen oog meer dicht zo
De bewoners werden banger en banger
Op een zekere dag zagen we rooksignalen
Een oude trapper onder ons Grijze Uil genoemd
kon heel goed spoor lezen
Hij las zo goed spoor net als ieder ander een boek of krant kon lezen.
Deze rooksignalen kon hij ook zo lezen
Oei , dat was menens natuurlijk.
Iedereen riep door elkaar en was in paniek
ik floot heel hard op mijn vingers en riep ” LUISTER”
Luister mensen wees niet bang ik ben jullie sheriff .
Ik red jullie uit deze benarde situatie zowaar ik Billy heet
Ik gaf de opdracht alle daken nat te spuiten,
zo kan er geen pijl op branden.
Kinderen en vrouwen binnen blijven.
Alle vaten die we konden vinden sleepten we naar buiten
Iedereen achter de vaten en afwachten
Iedereen in dekking op zijn plaats
Ik zat zelf achter de eerste stapel vaten
Het was denk ik zo tegen 5 voor 4.00 uur in de morgen
Indianen hebben wel geen horloge ,
maar ze zijn stipt in het lezen van de tijd
Aan de hand van de zon en de maanstand
Daar zag ik een grote stofwolk
Ze kwamen als een slang steeds dichterbij, van twee kanten
Reden als gekken, dicht naast elkaar
angstaanjagend klonk het gehuil
huuuuuuuiiiiii huuuuuuuiiiii
Bang was ik niet , mijn sterkte wapen is mijn Snorrenbaard.
Ze moesten nog zo,n 12 meter afleggen…nog 8 …. nog 6 …nog 4…nog …
Ze waren nog een kattensprong van me verwijderd.
Ik sprong achter mijn vaten vandaan
Ze schrokken enorm
Ik zwiepte met mijn snorrenbaard zo door het zand
Een hele grote stofwolk , stof in hun ogen.
Ze zagen niets meer , iedereen viel over elkaar heen
Niemand zag nog iets door het zand in de ogen.
Grote paniek brak er uit.
Ze renden naar hun paarden sprongen erop en gingen er als een haas vandoor.
Sommige zaten wel met 3 a 4 op een paard
Op een paard zaten er wel 10
Eerlijk waar ik lieg niet
De muizen waren, stil , gefascineerd.
Papa riep een klein hoog muizenstemmetje
Je mag niet liegen hè Papa.
Wees toch stil kind zei de vader.
Het is een mooi verhaal en daar gaat het om.
Ik vertel jullie niets meer mopperde Billy
als er altijd iemand tussendoor praat.
Maar ik ken nog wel een waar gebeurd verhaal
Maar dat zal dan weer voor de volgende keer zijn